Kabuk

 Yaralıyım

Aldandığım rengin güneş ışığında kayboluyorum 

Duy beni 

Parlayan güneşim

Karanlığında kayboldu 

Kendine dönüş

 

İnsan ne çok şeyi değiştiriyor kendisinde zamanla değil mi 

Elimizi koyduğumuzda vicdanımıza sakladığımız duygularımız ne kadar hakkılar orda saklanmakta bilmiyoruz

Sahi olmak istediğim yerde miyim bu gün yoksa olduğum yer mi beni ben ediyor

Yoksa tiktakların arasında geçen zaman beni mi avutuyor

Fakat bembeyaz bulutların altında gözüme bolca güneş kaçmaya devam etti bu gün hep

Yaşlanan gözlerim

Titreyen ellerimi takip etti 

Sadece isteklerim için durduğum bu yerde ne zamana kadar durabilceğimi bende bilmiyorum

Uzanıp giden bu zaman yelpazeleri belkide savuracaktır beni ötelere elbet bunu biliyorum

Aslında ben o savrulacağım yerde ne kadar kalacağım bunu bilmiyorum 

Vurgun

Anlamıyor insan değil mi 

Nice insanların arasından çıkıpta kendini bağnaz düşünceler ile saran insanları 

Yargılayanları 

Çok kırgınım herkese 

İçimde tuttuğum ne varsa söylemekten çekindiğim için 

Bunu bana aktardığınız için çok kızgınım

Yaşayamıyor insan ne varı ne yoğu 

Alınmış elinden çünkü çocukluğu 

Aşka dair tuttuğu ne varsa içinde taaa o zamandan 

Sus dedi insanlar sus 

Konuşma sus 

Sen yaşayamazsın 

Daha ne olduğunu anlamadan çarpan o el kırılsa daha iyiydi belki de 

Süzülen kuş 

Gözünden akan yaş soğuk soğuk 

Kendini bilmez hadsiz 

Aldı elinden çocukluğunu 

 Dediler olmaz ama 

Olursa diye söyleyelim 

Hayatında birisi 

Çocuğuna yapmazsın

Ama sen beni korumadın ki tüm insanlıktan şimdi 

Sarmadın ki acılarımı ötelemekten başka 

Bak yine kanattın 

Olsun öyle olur dediler 

Sen yaşamaya çalış 

Alsalar da elinden çocukluğunu, böyle sevgisizliğini sen yaşamaya çalış 

Denklem

  

Her sabah uyandığımda kulağına fısıldamak istediğim cümlelerden biri seni ne çok sevdiğim 

Mahrum olduğum bu sevginin ruhundan ilelebet çıkamıyorum 

Yavaşça savrulup gittiğim bulut iplerinde asılı kalıyorum 

sana haykırmak benim için bulunmayacak kadar derin

Yanlışı seçiyorum evet biliyorum bu bir yanlış yanıldım 

kalbimi dinleyerek yanıldım 

seni özlediğimi bilmeni isterim, boyun kıvrımların, dudak kenarların, kirpik uçlarını 

her hatırladığımda canımı acıtıyor 

zora sokuyor 

kaybetmek istemediğim her şeyi kaybediyorum belkide 

Rüzgar gidiyor 

Esinti tüm vucudumdayken hırkam ateş yanığı bu soğukta sersem ediyor beni 

Üşüyorum biraz

birazda düşlemeye devam ediyorum seni 

Lütfen unutma 

eşitlikçi sevdik birbirimizi 

Sev ama kendini

 

Anlatmak istediğim çok şey var ama artık anlatılmaya değecek gibi hissetmiyorum. 

Çok şey konuşmuş olmak ve bazı şeyleri sadece birkaç zamanlık aktarabilmiş olmak ve bir anda her şeyin dibe vurmuş olması ile bütün her şeye kapattım kendimi zaman nasıl geçiyor anlamıyorum. 

Dünya nasıl dönüyor hiçbir fikrim yok tek fikrim olan şey sadece kendi yaralarıma dokunmadan zamanın geçmesini dilemek. 

Onlar ile konuşunca ağlamaktan helak olan iç yaralarım kanamaktan başka bir işe yaramıyor. 

Kendimi dinlemekten kaçıyorum, sadece ama sadece kendimi sevmeye çalışıyorum. Bu yüzden birinin beni sevmesini de istemiyorum. 

Zaten biri beni nasıl sevebilir ki, benim onları sevebildiğim kadar güzel seveceğini düşünmüyorum. 

Tüm kurallar yarı yolda bırakılmak üzere kurulmuş. 

Sev ama kaç. 

Çünkü korkak. 

Bir sene nasıl geçti anlamadım, tüm sayaçlar tüm fikirler, öpüsme sahneleri.

Ruhuma dokunan tüm dikenlerin içime işleyişleri 

Enerjileri 

Ben sadece kendim gibi bir ruh görmek istemiştim 

Hala hissettiğim bu duygunun efil efil esen rüzgarın altında beni bu kadar bağnaz bırakması  tüm sır odalarımı kapatmış gibi 

Anladığım tek bir şey var oda şu ki 

Bunca his arasında ben böyle kıvranıp dururken 

Kendimi anlamak için saatler bazen yer değiştiriyor 

Geceler çok uzun 

Belirsizlikler içimde kahroluyor 

Bir gül goncası gibi narin yumuşak dudak kenarın 

Son kez öpüşmeye yüz tutmuş gibi 

Yaşayamadığım her ne varsa senin tarafından bana haram oldu 

Gel - me - desem de gelsen 

Yine aynısı olacak diye ödüm kopuyor