Yine bilinmezlerdeyim
Bir defterin ortasından başlamış gibi hissediyorum kendimi
Yazmam gereken onca şey var fakat elim hep doldurulması gereken boşluklara gidiyor
Dönsem baştan yazmaya başlasam canım acıyor
Ortasından başlasam nasıl gitmem gerektiğini bilmiyorum
Sanıyorum ki bazen
Açan tüm çiçekleri kalbimin
Bir mezar taşı üzerinde asılı kalmış
Kendimi sevmediğim bir zaman diliminde seni sevmek istediğim yelkovanın dibindeyim
Ruhum acıyor olsa bile
Doldurduğun tüm boşluklarım yabbozun biraz parçası gibi tamamladı beni
Gittiğim her yerde
Dinlediğim her müzikte
Hiç duymadığım kadar özlem duyuyorum sana
Tadını aldım
Nefesini kokladım
Umrumda değil diğer parçaları ruhumun
İşin içinden çıkamıyorum
Sana olan sevgim geçmiyor
Bazen zaman hiç geçmeyecekmiş gibi hissediyorum biliyor musun
Ne eksik hissetsem kendimde çoğul kelimeler ile dökülen her bir söz beni ben etmekten çoktan bir hale geldi sanki
Sevilmeyi haketmiyor muyuz ya biz insanoğlu
Aitlik hissini
Sevgiyi şefkati
Usulca yanına gelmeyi
Konuşarak aşabileceğimi sanmıştım
Kendim için savaştığım bütün savaşları kaybettim
Onlarca insanın arasında kaybolmus bir hücre gibi hissediyorum kendimi
Zamanın akışına bırakmış
Dışarı da yağan karı izleyerek daha da özlediğimi farkediyorum seni
Sahi neredesinde yer alıyorsun ruhumun
Tüm inceliğime rağmen
Yine de incitmeye devam mı edeceksin
Bazen yazar yazar durursun fakat elin gider kalbinden nice cümle dökülür onca insanın arasında kaybolup durursun fakat sevdiğin aklına gelince tüm boşlukları unutup yeniden sevmek nedir bilemezsin
Seni yaşamak isterken ölmek istediğimi düşünmezdim
Seni sevmeyi yeğlerken kayıp giden ruhumun çöküntüsünü yaşamayı tercih etmezdim
Daha gördüğüm ilk an içimde neler döndüğünü tahmin bile edemezsin
yıllar sonra çöküntüm sana çarpınca hiç geçmeden devam etti
Zamanla sarmak istediğim kapattığım yaralarım gün ışığına tekrar çıktılar
Derinliğim yüzeyde kaldı
Sevgim içerde
22.02
Ne mevsimler geldi geçti kara gömleğimin üzerinde lekesi görünen
Bir kış sehpası üzerinde yazılı dantel gibi yapışmış
Acıttı baya canımı
Acıttı da sökmekten yine de kendimi alamadım
Daha da berbat olması için elimden geleni yaptım
Kendimi tanıdığımı sandım
Daha da çok üzerine gittim korkularımın
Aşabileceğimi sanarken yanılmışım
Dozunu aştım sevgilerin
Toz bulutu gibi kabardı da kabardı
Öksürtüp durdu beni
Bu iş hiç benlik değilmiş Galata
Sana gelemeden bitti
Bende bu girdabın içinde kayboldum gittim işte
Seninle tanışmadan önce
Sanki elim yok gibiydi
Başım kopuk
Yüreğim sancılı
Varlığını unuttuğum yerlerden çıkmasını istediğim
Anlayacağın uzuvlarım uzuv değildi
seninle bir hızla çarpan bir şey hissettim
İçinde eriyen bir kar tanesi vardı sanki
Herbiri birbirinden farklı öylesine özel iz bırakan
07.06.2023
Sana karşı sevgimden bi gram bisey eksilmedi
Hala seni seviyorum hala sana çok aşığım hala seni düşünüyorum her gün her saniye her salise
Ne içimden eksildin
Ne gözyaşım eksildi senden sonra
Son şansımsın demiştim öyle de oldu sanki
Her gün suladığım çiçekleri sulamayı bıraktım
İçimdeki kiz çocuğunu öldürdüm
Elimi tutmak isteyen tüm elleri geri çevirdim
Edindiğim fobilerin yerini daha büyük travmalar aldı
Tüm travmalarım gün yüzüne çıkıp bana büyük kötü izler bıraktı
Ama yine de içimde dönüşen harabeye her gün yeniden merhaba dedim
Aynadaki kiza Kalbimden geçen umuda
Her gün duraksızca seni çok özlediğimi dile getirdim
Ardında bıraktığın geminin içinde sana el sallayan biri var
Seni çok özledim bak inan bana
Dudaklarının yanından tekrar
öpebilmeyi özledim
Hala senden bahsederken engel olamadığım gözyaşım
var
Yeter artık gel
Ne olur
Sarıl bana
Yine bilinmezlerdeyim
Bir defterin ortasından başlamış gibi hissediyorum kendimi
Yazmam gereken onca şey var fakat elim hep doldurulması gereken boşluklara gidiyor
Dönsem baştan yazmaya başlasam canım acıyor
Ortasından başlasam nasıl gitmem gerektiğini bilmiyorum
Sanıyorum ki bazen
Açan tüm çiçekleri kalbimin
Bir mezar taşı üzerinde asılı kalmış
Bu gün rüyamda mahzeni kırıp gelmiştim oysa sana,
Bir hayali girdabın içinde öpe öpe bir kaldım işte seni
Gördüğüm her taş duvaBrın üzerinde senin portren var gibi bakıp bakıp seni düşündüm,
İçtiğim her kahvenin öyle tadı geldi napayım bal
Tadı da böyle güzel oldu içtiğim her kahvenin,
Ama seni baya özledim bil istedim
Bir hayli uzadı rüyama gelmelerin
Kokunu unuttum zaten de bari biraz yüzünü göreyim
Bir parçası eksikken nasıl tam olabilirdi ki insan ?
Sen bende eksik kaldın
